Aşk Diyorum, O'nu Onsuz Yaşamak Belki de...

Her İnsan Kendi Hikayesini Yaşar...
ve her aşk bir umutla,
bir hüzünle yoğrulur...
Bu günlerde buğulanmış gülüşlerimle anlamlandırıyorum Sözcüklerimi...
Yağmur Damlası Gibi Düşüyor Kalemimden Sözcükler...
Yazmak Benim Aşk'a Dair Kalkanım Sanırım...
Belki de Böyle Mutlu Oluyorum Sevdadan Yana...
Aşk İçin Söylenen Sözlere Dikkat Ettiniz mi Hiç?
Aşk Nedir Diye Sorulunca;
Ya Dünyanın En Güzel Şeyi, Yada Büyük Bir Acı Diye Adlandırılıyor…
Peki Nasıl Oluyor da Bir Sözcük İki Zıt Anlama Gelebiliyor?
Nasıl Hem Muhteşem Hem Berbat Bir Duygu Olabiliyor?
Aşk Nedir Diye Kim Sorsa Sorsun Bana Bugünlerde, Verdiğim Cevap Hep Aynı...
Aşk Benim İçin Sabretmek, Hayalinde Yaşatarak Ateşini,
Ateşini Katarak Hayaline, Vazgeçmemek...
Bazıları Aşk İçin Acı Der Ya? Diyenlere İnat, Acım Yüreğimin En Ücra Yerlerinde Sessizce Ağlamakta...
Çırpınırken Yokluğunda, Kimse Duymasın Diye Sessiz Haykırışlarda...
İçimde Severken, Yokluğunda Erirken Bedenim Günden Güne; Bir Arasa, Bir Duysam Sesini Diye Allah’a Yalvarmakta...
Aşk Bu İşte, O'nu Onsuz Yaşamak Belki de...
O'nu Onsuz İstemek Her Solukta...
Aşkın Adı Hasret...
Yokluk...
Sabır...
Ve Milyonlarca Yakarış...
Şimdilerde Şaire Diyorlar Bana..
Önüne, Arkasına "Deli"yi de Ekliyorlar Sanırım...
Bazen Düşünüyorum Geçmişi, Adı Üstünde Geçmiş İşte,
Ama Geçmemiş...
Aslında Dönmeyecektim Onun Olduğun Şehre...
Bir Şeyler mi Oldu?
Ne Hissettim?
Ne Düşündüm?
Hatırlamıyorum Şimdi...
Sadece İçimden Geldi...
Belki de Soluduğu Havayı Teneffüs Etmek, Tenine Değen Rüzgarları Hissetmek, Ayak İzlerinin Olduğu Caddelere Basmak...
Belki de O'nu Özledim?
Belki de...!
İnsan Nasıl Yaşadığı Sevdadan Geçebilir ki?
Yaşamamış mıydım?
Yaşayamamış mıydım?
Gözlerinin Derinliklerinde Kayboluşum Var...
Her Rüzgar Esişinde Burnumun Sızlaması Var...
Gözlerim O Kadar Dolu ki...!
Yağıyorum İşte Öylesine...
Olmuyor İşte...
Elimde Değil İşte,
Seviyorum...
Elimde Değil İşte...!
Elimde Değil...!
Ne O Bana Bir Kapı Açtı, Nede Ben Kapıyı Kapatabildim...
O Hep Uzak Şehirdi Benim İçin... Bir Türlü Bitmedi Yol,
Varamadım Şehrine... Şimdi Ellerimde Kalan Hüzünler mi,
Yoksa Sevmeyi Özlediğim Seneler mi? Karmaşık Olan Ne Hayatta?
O'mu Yoksa Ben mi?
Ya da Aşkın Ta Kendisi mi?
Yorgunum...!
Beynim,
Tenim Yorgun... Kendime Sürgün Yaşamaktan Yorgunum...!
Kendime Bile Hükümsüzüm... Düşlerim, Düşüncelerimi Sarmış,
Ve Benim Bile Haberim Yok O'nu Bu Kadar Düşlediğimden...
Sessizce, Sakince Vuruyor Sesi Yüreğime...
Tanımsız Kalmak En Uygun İfadeyi Giydirememek Kelimelere Ne Kötü... Eksik,
Yarım Hissetmek, Taşmak Ama Sığamamak Denizlere Bile...
Duyuyor mu Beni?
Duyuyor mu Sesimi?
Çığlıklarımı?
Görüyor mu Beni?
Yokluğunda Parçalanan Benliğimi?
Hissedebiliyor mu Kalbimi?
Acılarımı,
Ruhumu,
Varlığını?
Beni Hissedebiliyor mu?
Aklına Ben Gelince Ne Hissediyor Mesela?
Durgunlaşınca,
Gözlerin Uzaklara Dalınca,
Birinin Gülümseyişinde Beni Yakalayınca,
Kokumu Alınca?
Aklı Hiç Sorular Sormuyor mu Ona?
Ne Cevap Veriyor Merak Ediyorum?
Beni Unuttuğunu,
Aklına Bile Gelmediğimi,
Hiç Özlemediğini mi Diyor?

Bir yağmur delisiyim işte.....

Yağışını, tepeden tırnağa beni sırılsıklam yapmanı severdim. Her damlan içime işlerdi, her damlan yüreğime akan bir nehre dönüşürdü. O ıslak halimle tir tir titrerken, bir tek damlanı bile kaçırmamak için kapanmazdım hiçbir yere. Yağmurdan sonra üşümeyi kim sever ki?

Ben severdim işte. Bir yağmur bağımlısına dönüştürmüştün beni. Sen yağdığın zaman elinde şemsiyesiyle gezen, kaçışan insanları gördükçe öfkelenirdim. Seni hissetmeyen insan neden yaşardı ki dünyada? 
Sonra dağılırdı öfkem ve gururlu bir gülüş kaplardı yüzümü. Hiç kimsenin fark etmediği o güzel ıslaklığın tek sahibi bendim. Bu beni hepsinden ayrıcalıklı kılıyordu. Onlar sıradandı, ben farklı. Uçurumun dibindeki yalnız çiçektim ben. Tek besinim yağmurdu. Yağışını beklerdim. Kurak günlere, ayaz gecelere inat hiç bitmeyen bir umutla beklerdim. Kapardım yapraklarımı, bükerdim boynumu direnmek için. Umudun yitip gittiği günler de oldu elbette. Bekleyişin işkenceye dönüştüğü zamanlar da oldu. Yağmama ihtimalin yoktu ama ya ben sabırsızdım, ya da sen yağacağın zamanı çok iyi bilirdin. Ben bunun rahatlığıyla hiç solmayacağımı düşünürdüm. Yağacağını bilerek özlemenin tadını da sevdim ben. Benimle birlikte bekleyen diğer yalnız çiçekler; artık yağmayacak; diye kendi yağmurlarından ümidi kesmişken, ben; durun; derdim onlara.; benim yağmurum hepinizi hayata döndürmeye yeter; Öyle kıvamında yağardın ki, ne sel olup yıkardın duvarları ne birkaç damlayla kandırırdın dünyayı. Hep yettin, hep ; şükür; dedirttin. Seni taşıyan bulutlar da hiç siyah olmadı. Yakışmazdı sana kara bulutlardan düşmek dünyaya. Aydınlığını verdin, beyaza boyadın onları. Bu yüzden hiçbir zaman yıkım olmadı yağışın; Yağışından sonra gökkuşağına dönüşmeni de sevdim. Her damlan başka bir renkti. Gözlerimi alamazdım o renk cümbüşünden. Çabuk kaybolacağını bildiğim için bir saniye ayırmazdım gözlerimi senden. Sonra güneş yükselir, sen çekilirdin. Ama her gidişin, yeniden döneceğinin müjdesiydi, bilirdim. Bu aralar yine kurak gidiyor günler. Ne bir bulut var, ne de yere düşen bir damla. Ben yine direniyorum ama geciktin ey yağmur. Sitemdir sanma, vardır bir bildiğin ama düşün ki sen olmasan solup gideceğim bu çorak dünyada. Ben tutkulu, böyle bir yağmur delisiyim işte.....

'' Herşeyin'le çok sevdim seni...

Hayallerin Silindiği, Kelimelerin Düğümlendiği Bir Hayata Sıkışıp Kalmışım Sanki, 

Sıkışıp Kalmış Umutlarım Küçük Bir Odaya, Penceresiz Soğuk Duvarlara...

Bir Sıkıntı Var İçimde Çözemediğim Bir Baş Ağrısı... 

Aşk, Dert, Keder, Özlem, Hasret ve Sonu Derin Yalnızlık... 

Sevdayı Aramaktan Bitap ve Bir O Kadar da Yorgunum... 

Eski Neş'emi Arayıp Bulamamaktan Derdimi İçime Atıp Yaşamaktan Kendi Kendime Sevdamı Yaşamaktan Yoruldum...

Ne Kadar Erken Olursa Olsun Hep Geç Kalmaktan Kendimi Avutmak İçin Çırpınmaktan Kağıtlara Sonsuz Sevdamı Yazıp İki Kelimeyi Birleştirip Derdimi Anlatamamaktan Yoruldum...

Duvarıma Vurup Bana Geri Dönen Çığlıklarımdan, Ellerimden, Tenimden,

Kendimden Yoruldum...

Kendi Kendime Düşüncelerimle Kavga Ediyorum... 

Kaybetmenin Korkusu Yüreğime Yerleşmişken Söylemekten Çekindiğim Her Şeyi Sayfalara Döküyorum... 

Anlatamadığım Onca Şeyi; Bu Yazıda Anlatıyorum...

Hüzünler Vardır Bilirsin Sevgili...

Bir Yüzü Acı Dolu Bir Gülüştür Öte Yüzü Ateştir...

Yitik Bir Söz Olur, Kalır İçinde, Kurşun Gibi Taşırsın Göğsünde, Ürkek, Çocuksu, Garip, Durdurulmaz Çığ Olur Yüreğin...

Acıyı Bilirsin Sevgili...

Açılmaz Kimselere İnceden Bir İç Kanamadır...

Gelmez Olur Beklediğin Gelse de Görmez Olur Anlamını Yitir Kelimeler, 

Kalemin Bile Tanımaz Parmaklarını...

Konuşurken Kuramadığın Kelimeleri Kurmak, Yazılamayacak Duyguları Yazmaya Çalışmak, Olmayacak Umutlar Beslemek Olacakmışçasına,

Her Şeye Değecek Birine Değer Vermeye Çalışmak Sevdanla, Tutulmak Hayat Ondan İbaretmişçesine Çok Zor ve Bunlar Anlatılmadıkça Veya O Anlayamadıkça "Hiç Bir Şey" Demektir...!

Bir Bardak Demli Çay, Bir Paket Sigara, Kağıt, Kalem ve Karşımda Sensiz Bir Günü Daha...

Acı Katlanılmaz, Saatler Geçmez Sansam da Böyle Günler de Geceye Varıyor Nihayete...

Rüzgar Asi Değil, Aksine Tatlı Tatlı Esiyor, Ortalık Sessiz, Her Şey Böylesine Güzel İken Deli Oluyorum Yüreğime Çöreklenen Hüzne...!

Sonra Acının Kaçarak Değil, Çekerek Biteceğini Anlatıyorum Kendime...

Sevmenin Daha Doğrusu Delice Sevmenin Bir Bedeli Olduğunu Fark Ediyorum, Severken Ödeyeceğimi Hiç Düşünmediğim...

Sensiz Çıktığım Yolculuklar Uzun, Yaşadığım Sevinçler Kısa... 

Sağım Olmazlar, Solum Sen... 

Sensiz Geçen Her Günün, Her Saniyenin Dayanılmaz Azabı Delip Geçerken Yüreğimi Kanattıklarınla Çaresizliklerdeyim... 

Bir Veda Cümlesi Kurabilmek Adına Bütün İç Çekişlerim...

Zaman, Ayrılıklarda Neden Bu Kadar Geç Akıyor Ya da Niye Bana Böyle Geliyor?

Unutanlar Nasıl Unutuyor?

Ben mi Seni Çok Sevdim, Yoksa Unutanlar mı Hiç Sevmemiş?

Her Saat Bir Gün Gibi Geliyor Yokluğun Bana ve Gün Bir Asır Gibi Geçiyor Sensiz...

Şimdi Burada Olsan Çok Kızardın Bana "Bu Kadar Sevme Beni!" Diye... 

Sensizliğe Attığım İlk Adımımdan Bu Yana, Çok Şey Değişmiş Hayatıma Dair... 

Hüzün Olmuşum Kimi Zaman, Yaşlara Bürünmüşüm, 

Bazen de Kimsesizlikler İçerisinde Çığlıklar Atmışım; Niye? Diye... 

Adını Her Anımsadığımda Yüreğimin Sıkışmasına Engel Olamamışım, 

Kelimelerimin Düğümlenişine Anlam Verememişim...

Bu Bilinmezliğin Beni Çaresiz Bırakmasına Dayanamamış Yüreğim... 

Uzun Bir Sevda Masalı Bu, Anlatırsam Sayfalara Sığmaz, Saatlere, Günlere, 

Düşlere Sığmaz...

Hangi Mutluluk Yakışır Bu Masalın Sonuna Ya da Hangi Kalp Kırıklığı Henüz Karar Verebilmiş Değilim...

İkinci Bir Dünyam Var Benim, Gündüzleri ve Geceleri Yaşanan... 

Blog, Sen, Yürek Kalemim, Biraz Hasret, Biraz Umut...

Ne Zamandır Bu Böyle...

Mevsimler Değişti Durmadan Hiç Değişmedi O Dünya... 

Biliyor musun Bu Sana Yazdığım 791. Şiir... 

Tükettin Artık Dağarcığımı, Seni Başka Türlü Düşleyecek Tek Bir Kelimem Dahi Kalmadı...

Yüreğimin Tozlu Sayfaları Açılmamak Üzere Kapanırken, Yaşattığın Her Şey Adına Son Bir Defa Daha Yazıyorum...

Sana, Senin İçin Söylemek İsteyipte Söyleyemediklerimi, Dışarıda Usulca Yağan Yağmura Gözyaşımla Sessiz Haykırdığım Feryatlarımı, Bana Hiç Vermediğin Sevgini, Hep Kendine Sakladığın Bencilliğini Yazıyorum...

Başka Ellerden Bana Savrulmuş Bir Toz Bulutu Olduğunu, Gözlerimdeki Işıltının Aynı Zamanda Gözyaşlarımın Birinci Derece Faili Olduğunu, Kimi Zaman En Büyük Acım, Ama Her Şeye Rağmen Mutluluğumun En Önemli Sebebi Olduğunu Yazıyorum...

Yokluğunun Kaçıncı Günü Saymadım, Tek Bildiğim Bilinmez Bir Yerdeyim...

Nereden Başlamalıyım Bilmiyorum...

Aynı Evde, Aynı Odada, Aynı Vakitlerde Ben Yine Aynı Şeyi Yapıyorum, Seni Düşünüp Seni Yazıyorum...

Bedenime Ağır Gelenleri Kelime Kelime Döküyorum Sancılarımla... 

Ayrılıkları Acıya Yüklüyorum Usanmadan...

Anlamsızlığa Yeni Anlamlar Yüklerken Yalnızca Yalnızlığa Anlatıyorum Kendimi...

Bir Uzun Yol Oluyor Kalemden Süzülen Her Harf ve Sonrasızlığın Deminde Keder Dökülüyor Sayfalara...

Hani Damlalara Karışıp Aksın İstersin Ya Gözlerin İşte Öyle Bir An, 

Sana Haykırıyorum Hece Hece, Düğümlüyorum Çığlıklarımı Kalemime...

Ellerini Tutan Parmaklarımı Sıkıyorum Kırmak, Kanatmak İstercesine ve Sessiz Bir Sitem Gönderiyorum Seni Tanıdığım Güne... 

Geceler Tükendi Günler Bitti Bir Kalemim Bırakmadı Yokluğuna Hitab Etmeyi...

Sensizlik Koydum Aklımdaki Her Çıkmazın Adını...

Saatler Dursun İstedim Verdiğin Sancıyla Acılar Hafiflesin İstedim, Senin Yüreğinden Başka Sahip Bilmedim...

Hasretin Kavurdu Kül Etti Ama Seni Özlemekten Hiç Pes Etmedim...

Bugünlerde Pek Çok Şeyi Bilemez Oldum, Ben'i Mesela, Bilmiyorum Kendimi...

Neleri Göze Aldığımı, Nelerden Vazgeçtiğimi, Nelerden Vazgeçemeyeceğimi, Bazen Bilmiyorum...

Her Şeyi Geçtim de En Çok Anlayamadığım Konuda Sensin...

Ne Yaptın, Nasıl Yaptın da Bunca Karmaşıklığımın, Bilinçsizliğimin İçinde 

Geldin de Aklımın Baş Köşesine Durdun, En Önemlim, İlk Düşündüğüm Oldun, Bulamıyorum Bunun Cevabını Ben...

Hani İnsan Bazen Güzel Sözler Duymak İster...

El Ele Dolaşırken Duygu Dolu Bir Şiiri Dinlemek Sevgiliden, Rüzgarın Ilık Esintisinde Kalıcı Aşklara Dair Ne Varsa İçini Dökmek İster, Sevdiğinin Gözlerinde, Aşk'ı Okumayı Bekler... 

Adını Her Yere Yazmakla Başladı Seni Sevmek... 

Geceye İnat Karanlığa Seni Çizdim, Gözlerini Beyinime Kazıdım Yıldızların Sayısı Kadar İsmini Ezberledim...

Renk Değiştirmeden Kaleme İnat Seni Yazdım Bitmeyen Bir Kitap Gibi, Okurken Kelimelerde Seni Bulmak İsmini Duyunca Heyecanlanmak İçin... 

Sen Kelimelerinle Gelmiştin Bir Haziran Gecesi Bana ve Usul Bir Sessizlikle Yanaşmıştın Yalnızlığımın Kıyılarına...

Boş Bir Sayfa Gibi Ömrüme Yazılmayı Bekliyordun, Yazdıkça Bitmeyen Ya da Bittikçe Daha Çok Yazılan...

Senden Öncesini Yaşamamış Gibi, Sanki Yıllardır Senin Gelmeni Beklemiş Anlamsız Bir Hikaye İdim Baştan Sona...

Bir Nefes Alış Veriş Süresinde Sevmiştim Seni...

İçime Çekmişim, Her Hücremde İzin Kalmış, Her Şeyim Sana Dair Olmuştum...

Solgun Düşlerime Yine Yeniden Hayat Veren, Ruhumu Fethedip Damarlarımda Dolaşan, Yüreğimde ki Sessizliğe "Haydi Uyan!" Diyen, Dipsiz Karanlıklarıma Işık Veren, Yangınlara Mahkum Bedenimden Yaralı Geçmişten Beni Alıp Çıkaran, Parçalanmış Düşlerimi Bir Araya Toplayan Sendin...

Sendin Umuda Çıkan Yollarım Toprağıma Yağan Yağmurum Hayatıma Doğan Gökkuşağı Sendin...

Aşk'tı Bu; Sessiz ve Sakin Öyle Derinden Gelen Bir Şey, Duygularımın Hakim Olduğu Ruhumun Yönettiği... 

Öyle Sarmıştı ki Bedenimi Her Şey Anlamını Değiştirmişti...

Geceler Sensiz Çekilmeyecek Kadar Uzundu...

Beklediğim Sendin Yıllar Boyu...

Sığınağımdın...

Şımarabileceğim Yürektin, Aşktan da Öteydin Benim İçin...

Hiç Bir Şey Yetmedi Senli Sensizliğimi Avutmaya, Ne Kalem, Ne Kağıt, Kelimeler Bile Yetmedi Sana Olan Sevgimi Anlatmaya... 

Sevmek Belkide Bana Hiç Bu Kadar Yakışmamıştı Ya da Seni Sevmek Hiç Bu Kadar Güzel Olamamıştı...

Hiç Bu Kadar Yormamıştı Seni Beklemek Öylece, Dört Duvar Arasında Adını Sayıklamak Gecelerce...

Bir Masal Oldun Bende, Ömrüme Susuşlar Dağıtan...

Ben Sana Harf Harf Çoğalırken Sen Hep Sustun...

Sen Sustukça Ben Sonu Olmayan Cümlelere Başladım...

Haykırışlar Biriktirirdim, Her Kelimemle Sana Düştüm...

Sen Sustukça, Kalemim Sana Çoğaldı, Sana Ağladı ve Sende Can Yitiği Oldu...

Yürek Mürekkebim Tükendikçe Acıdı İçim...

Hüzünlere Sarılıp Sana Ağladım, Sana Yazdım, Yazdıkça Daha Çok Kanadım...

Ben Sana Yolcuydum, Yolumu Sende Kaybetmiştim, Tüm Hücrelerime Sen Yazılmıştın... 

Aklıma Her Düşüşünde Yine, Yeniden Seni Çizdim Vücudumun Her Karesine...

Seni Tanıdıkça Kendimi Tanıyamaz Hale Geldim... 

Acı Çektim, Geceleri Sessizce Ağladım Yastığım Islandı...

Sadece Soğuk Duvarlar Dinledi Hıçkırıklarımı, Kimse Duymadı, Bilmedi... 

"Seviyorum" Dediğin İnsan Özlemez mi Yokluğunda? 

Ben Senden Başka Hiç Kimseyi Özleyemedim Henüz...

"Seviyorum", Bu Söz Senden Başka Hiç Kimsede Anlam Bulamadı... 

Nasıl Bir Şeydin ki İliklerime İşledin, İçime Kazındın... 

Kurtulmak İçin Her Çırpınışımda Daha da Derine Battın...

Bugüne Kadar Bir Çok Şeye Direndim Onca İnsan, Onca Hastalık, Onca Kötülük, Hiç Bir Şey Senin Kadar Zorlamadı İrademi, Hiç Biri Senin Kadar Uzun Takılıp Kalmadı Hayatımda... 

Sayende Bana Hiç Bir Acı Koymuyor Artık Biliyor musun?

Kim Gitmiş Kim Kalmış Hiç Umurumda Olmuyor...

Farketmiyorum Hayatımda Olanları, Ölümler Bile Acıtmıyor Canımı...

Sen Beni Yaşarken Ölmeye Mahkum Ettin...

Mutluluğumu, Rüyalarımı, Umutlarımı, Sevgimi Aldın Gittin...

Yaşayacaklarım Varken Yaşama Sebebimi Unutturdun...

Sevmenin Kafi Gelmediği ve Sıcak Bir Dokunuşa 

İhtiyaç Duyduğum Bu Zamanlar da Yanımda Olmayışının Ezikliğini İçimde Hissettim...

Ufuk Kadar Uzak Olduğunu Hissettiğim An Mahşer Yerine Döndü Yüreğim...

Hangimize Yanmalıyım Bende Bilmiyorum...

Yolumu Şaşırmışım...

Nereye Gitsem Karşımda Hasretin Var...

Sana Sahip Olamamanın Acısı Vuruyor Yüreğimin Duvarlarına...

Nefes Almak Zorlaşıyor ve Boğuluyorum...

Sıcak Bir Çift Kol Ararken Sensizlik Bürüyor İçimi...

Sen, Giderken Benden Bendeki İzlerini Silmeyi Bende Bıraktıklarını Almayı Unuttun...

Sen, Giderken Sen Hala Bendeydin, Çalan Bir Şarkının Sözlerinde, Sensiz Geçen Gecelerin Sabahındaki Hıçkırıklarda, Bir Çay Bahçesinde Birlikte İçilen Bir Fincan Kahvede, Beraber Yakılan Sigaralarda Unuttun Bizi...

Sen Giderken Seni Bende Unuttun Sevgili...

Şimdi Gidişlerin Yarın Bırakmış Beni...

Aslında Biliyordum Gideceğini İlk Geldiğin Gün Hem de... 

Aşk Bu Ya, Gitme Diyemeyeceğim Gibi Gelmede Diyemedim, Diyemezdim... 

Biraz da Olsa Benim Olman, Biraz da Olsa Bende Kalman Yeterdi Belki de...

Hiç Benim Olmamandansa Yeterdi Belkide Yalan Olduğunu Bilerek Yaşamak, Birazcıkta Olsa Aşkı Senle Tatmak... 

Tüm Bildiklerimi, Tüm İnandıklarımı Unutmak İstediğim İçin Açtım Kapılarımı Belkide Sana...

Yaşamadığım Bir Şeyi Tatmak, Bir Güne Bir Ömür Sığdırmak İstedim Belki de... 

Hiç Mutlu Son Yaşamamıştım Onun İçin Belkide Açtım Sana Tüm Kapılarımı Deli Cesaretimle, Mutlu Sonla Bitmeyeceğini Bile Bile... 

Sensiz Seni Yaşamaktansa Seni Hiç Bilmeden, Seni Hiç Tatmadan Bir Ömür Yaşamaktansa, Senli Geçen Kısa Bir Zamanın Ardından Son Bulmak İstemişimdir Belki de... 

Belki de Hiç Bir Şey İstememişimdir, Belki de İstediğim Tek Şey Sendin... 

Sen Hep Vardın, Benim Acıdan Yok Olduğum Zamanlar Bile Sen Hep Vardın... 

Seni Hep Sevdim Ben, Ama Uzaktan, Ama Yanıbaşında, Ama Düşüncemde, Ama Kalbimde, Olanca Gücümle, Tüm Hücrelerimle, Her Şeyimle Sevdim Seni... 

Her Şeyimle Sevdim Seni, Varoluşumun Sebebini Sana Dayandırarak, Her Yaşadığım Anı Acı Bile Verse Kar Sayarak... 

Zordu Sesinden Uzak Yaşamak, Zordu Sana Dokunamamak... 

Her Gün Hep Kendimi Kandırdım Gelmemenin Sebebinin Ben Değil de Başka Şeyler Olduğunu Düşünerek... 

Hep Kendimi Kandırma Oyunları Oynadım Çocuklar Gibi Gülerek...

Sen Yokken Çok Şey Değişti Aslında... 

Hiç Bir Şey Eskisi Kadar Huzur Vermiyor Kalbime, Ruhsuz Yürüyen Bir Bedenim Var Sadece...

Hayat Vurdumduymaz Olmuş Bana, ve Her Yeni Bir Günde Daha da Acımasız Oluyor... 

Eskisi Kadar Koymuyor Gitmeleri, Arkalarından Bakakalmıyorum...! 

Daha Çabuk İnciniyorum, Daha Az Gülüyorum... 

Tedavilerimin Etkileri Sırtıma Yük Bindirmiş Gibi Gittikçe Ağırlaştırıyor Bedenimi... 

"İyileşeceksin, Her Şey Yoluna Girecek" Diyorlar, Ben İse Her Geçen Gün Daha da Çıkmazlara Batıyorum... 

Ne İstediğimi Yıllardır Bilmiyorum, Öylesine Bomboş Tüketiyorum Ömrümü... 

"Ne Yaptım Ben Bu Kadar Acı Çekecek?" Diye Sormadan da Edemiyorum...

Gücüm Tükeniyor İmkansız Olan Seni Yaşarken, Dibe Vurmuş Gibi Hissediyorum Benliğimi...

Bütün Anılar Parçalar Halinde Etrafa Saçılmış... 

Yalanlar, Gerçekler, Duygular, Kavramlar Birbirine Karışmış...

Yavaş Yavaş Çürüyor Bedenim Sensizlik Değdikçe Tenime... 

Yavaş Yavaş Ölüyorum ve En Çok Sessiz Verilen Kararlardan Korkuyorum...!

Bu Aralar En Çok Kendimden Korkuyorum Anlayacağın ve Bundandır Sanırım Susup Beklemem Gerektiğini Bildiğim Halde Sabırsızlanıp Sana Yaklaşmalarım...

Tek Başına Savaşmak Yoruyor İnsanı Bak... 

Seni Dinlendirmeye Çalışırken, İçime Dönüp Baktığımda Yorgun Bir İhtiyar gençim Görüyorum… 

Ki Ben Hep Güçlü Bir erkek olmaya çalıştım, Demiştim Sana, 

Beni En Çok Senin Çıkmazların Yorar... 

Sana Kadar, Sanırdım ki Her Şeye Bir Çözüm Bulurum, Sende Elim-Kolum Bağlı Kaldı Hep...

Sana Yasaklanan Bir Efsaneydi Ruhum ve Ben Sende Yüzlerce Kez Ruhumu Unuttum, Ben Senin Ellerinde Yüzlerce Kez Ruhumu Acıttım...

"Seni Seviyorum" İşte Sadece Bu İki Sözcüğü Söylemen İçin Bekledim Seni Yıllarca...

Her Şey Geçti Günlerimden Bir Sen Geçmedin, Bir Senden Geçemedim... 

Sel Oldun Aktın Önce Ruhumda, Bir Vuslattın Sonsuzdun Aklımda, Dileğimdin Hep Bağrımda, Gece Sessizliğinde Yakarışımdın Yaradana... 

Senden Öğrenmiştim Ben Her Şeyi, İlk Görüşte Aşkın Ne Olduğunu, Sevginin Büyüklüğünü...

Ellerinden Öğrenmiştim Dokunabilmeyi, Bir Dokunuşun Nasıl İç Yaktığını, Resimlerine Bakıp Avunmayı, Sana Ancak Du'alarla Ulaşmayı... 

Mutlulukların En Doyulmazı Seninle Başladı, Sevgilerin En Tükenmezi Seninle Doldu İçime... 

Seninle Yaşadım Aşkların En Eksilmezini, Anıların En Unutulmazını... 

Sonra Acılar, Çaresizlikler, En Kahırlı Ayrılıklar Geldi Seninle... 

Senden Uzak Kopkoyu Zifir Geceler, Bitmek Bilmez Upuzun Günler ve Bir Sessizlik Geldi ki Anlatılamaz... 

Sitemim Sana Değil Sevgili; Seni Sevmekte, Söküp Atmamakta Direnen Şu Deli Gönlüme...

Ondandır Kendimi Kahredişim, Ondandır Dibe Girişim...

Aşk mıydı Aramızda ki Sevgili?

Sen de Beni Birazcık da Olsa Sevdin mi? 

O Kısa Zamana Sığdırabildin mi Birazcık da Olsa Sevgini?

Neden Geldin ve Niye Gittin Sevgili?

Neydi Benden İstediğin ve Neyi Veremedim Sana? 

Bir Yanın Eksik Gelmiştin Bana, Tamamlamaya Çalıştım, Eski Acıların Yüreğini Yakmasın İstedim, Sevildiğini Bil İstedim, Yanlış mı Ettim? 

Sevmemeli miydim Seni Bu Kadar?

Basit Bir Aşk mı Olmalıydı Sana Beslediğim?

Seni Bir Kalemde Silebilmeli miydim Sevgili? 

Hala Acın Var Yüreğimde..

Hala Gecelerde Senin İçin Gözyaşı Akıtmadan Uyku Girmiyor Gözlerime...

Sen Sevilmeyi Hak Edensin Sevgili, Peki Ben, Ben Hiç Hak Etmedim mi? 

Evet Gittin Sevgili Bitirmek İçin Silinmek İçin Gittin Ama Ben Senin Kadar Güçlü Değildim Bitiremedim, Silemedim Ben Sadece Seni Sevmeyi Bildim, Deliler Gibi Sevmeyi...

Lütfen Anla Beni! Diyemiyorum Bak, Gel Diye de Yalvarmıyorum, Üzgünüm Demekte Yetmiyor Artık... 

Aşk Hep Acı Verdi, O Bana Küstü Daha Doğduğumda...

Perdeler Kalkıyor Artık Gözlerimden, Kalbim Son Kez Kapanıyor Sevgiyle... 

Sanıyorum Sonsuza Dek Alacağı Son Sevgi Bu, Kalbimin Seveceği Son Sevgi...

Simdi Sevinmeli mi Yoksa Kaderime Ağlamalı mı Hala Kestiremedim...

Gözümden Akan Yaş Sevinçten mi Çaresizlikten mi Hala Bilemedim...

Seninle İlgili Her Zaman Cevapsız Sorularım Olmuştu Zaten, Çıkmazlarım Hep Sana Dair İdi...

Ben Kendi İçimde Büyüttüğüm Gerçeklerle Gelmiştim Bugüne, Şimdi Yanılmış Olmayı Görmem Ne Acı...

Biz ki; Çıkamadık İnsanların Karşına Duramadık Dimdik... 

Biz ki; Yenemedik En Basit Engelleri, "Aşk!" Yetmedi, Yetemedi...

Bilmiyorum Sevgili Sen mi Haklıydın Yoksa?

Bu muydu İyi Olan? 

Belki Senin Kendince Düşüncelerin Sonucunda Yaptıkların Doğruydu Ama Benimde Hayatında Bulunduğum Gerçeğini Unutmasaydın, Benim İçinde Sen Karar Vermeseydin Keşke....

Böylelikle Bilinmezliğe Sürüklemedin mi Sen Beni?

Bilmiyorum...!

Şu An Sana Dair Kendime Dair Geçmişe Dair Hiç Bir Şey Bilmiyorum...

Bir Ölüyü Suçlamak Kadar Anlamsız Şimdi Sana Seslenişim... 

Üstüme Üstüme Geliyor Hiç Bir Şey Anlatmadan, Anlatamadan, Anlayamadan Hiç Bir Şeyi...

Zaman mı Geç Kalıyor Yoksa Sen mi Geç Kalır Oldun Zamana? 

Duymak İstemezsin Ama Bitmişlik Var Duygularımda ve Beklemek Eskisi Kadar Kolay Değil... 

Eskisi Kadar Güçlü Değilim Ben, Kolu Kanadı Kırık Kuşlar Gibiyim, Bırak Uçmaya, Ayaklarımı Yere Basmaya Yok Mecalim... 

Anlayacağın, Bende Mevsim Hazan, Köklerim Sarsılmış, Kopacak Gibiyim Yerimden...

Oysa'lara Sığdırdığım Masallarım Vardı Benim Du'alara Sarıp Sarmaladığım Hayallerim, Düşlerim, Gökkuşağı Renginde Mürekkebim...

Kalemim Sayfaya Her Dokunduğunda Aşk Damlardı, Yüreğim Kanatlanır Uçardı...

Hiç Bir Şey Yüreğimi Okşamadı Sıcak Gülüşün Kadar ve Hiç Bir Şey İncitmedi Beni Verdiğin Acı Kadar...

Her Rüzgarında Ayrı Yöne Savurduğun Kanattığın Bu Kalp Sana Nefes Aldığım Her An Bin Bir Acı Çekti Bilmedin...!

Gözyaşı Dökmeden Ağlamanın, Tüm Mutluluğun Hayallerde Kaldığı Anda Hayal Kurmanın, Sessiz Haykırışlarının, Sessiz İsyanlarının Duyulmadığını Bile Bile Sessiz Kalmanın, Sevilmekten Yana Tüm Umutların Bittiğini Göre Göre Yinede Beklemenin Zorluğunu Bilir misin?

Ben Değerler Yüklerken Sana, Sen Ayaklar Altında Ezilen Kurumuş Bir Yaprağa Çevirdin Yüreğimi...

İsyan Boşa; Ne Seni Yar Edebilirim Kendime, Ne de Dönebilirim Artık Gözlerimin Sana Değdiği Yıllara... 

Bildiğim Tek Bir Şey Var, O da Yüzünde Her Zaman Görmek İstediğim Bir Tebessüm...

Sevdam Sonsuzlara Sürgün Olsun Varsın, Varsın Unutulmalara Mahkum Olsun Ömrüm...

Her Zaman Kırıntılardan Bir "Sen" Kalacak Olsa da Ömrümde Sen Seni Başkalarında Tamamla...

Senden Kalan Can Kırıklarını da Bana Çok Görme...

Başaramadığın Tek Şeydi Beni Anlamak...

Anlasaydın Eğer, Ne Ayrılık Ne Yalnızlık Ne Sensizlik Ne Bensizlik Olacaktı...

Anlasaydın Eğer, Kırgınlık, Hüzün, İsyanlar Olmayacaktı...

Anlasaydın Ne Kendimi Esir Alacaktım Yüreğime Ne Gözlerimden Yaşlar Süzülecekti Karanlık Gecelerde...

Anlasaydın Apansız Yağmurlar Yağmayacaktı Bakışlarıma, Güneş Batık Olmayacaktı Günlerimde, Şarkılar Hüznü Haykırmayacaktı Her Melodide, Yaşamım Bu Kadar Ruhsuz Olmayacaktı Belki de...

Anlasaydın Sevgim Ağır Gelmeyecekti Yüreğime, Yanmayacaktım Sensizliğin Ateşinde, Üşümeyecektim Buz Kesmiş Kalbimle...

Anlasaydın Kilitler Vurmaycaktım Duygularıma...

Anlamadın ki Anlayamadın ki...!

Kader Dediğimiz Oyun Belkide Hiç Buluşturmamalıydı Bizi Bir Yerlerde... 

Hiç Bilmemeliydik Aslında Ne Sen Beni Ne de Ben Seni... 

Aramızdaki Uzaklıklar Beni Sana Getirmemeliydi, Seni de Bana... 

Belkide Hatalıydın, Yanlıştın ve Suçluydun Her Zamanki Gibi, Bir Türlü Görmeyi İstemedin Sendeki Beni, Hani O Çok Sevdiğin Sendeki O Beni... 

Belkide Seni Ben'sizliğe Beni de Sensizliğe Çoktan Terk Etmeliydim Sana Elveda Bile Demeden, Bir An'da O Anın Sonsuz Anlamsızlığıyla Gitmeliydim Çoktan... 

Belkide Sana Bu Denli Çabuk, Gözüm Kapalı Yürümemeliydim, Bana Doğru Yürümeni İse Engellemeliydim... 

Belkide Seni Hiç Özlememeliydim, Seni Her An Bulmamalıydım Her Defasında Sana Firar Eden Kalbimin İçinde... 

İçimde Kalmamalıydın... 

Ben Senden Giderken Sensizliğin Bu Kadar Çok Acıttacağını Bilmezken; Sensizliğin Ne Olduğunu Tam Olarak Çözebilseydim Belkide Yokluğun Bu Kadar Ağrıtmazdı Ruhumu... 

Her Şey İçin Çok Geç Olmazdı Belkide... 

Evet! 

Söyleyecek Çok Şey Kalmış, Yaşanacak Ne Çok An...

Kaç Kalem Tükettim Kelimelerle Tarif Edemediğim Duygularıma?

Onca Yıl Neyin Telaşıyla Yazdım?

Neyin Telaşı Yazdırdı Onca Kelamı ve Yazarak Neyi Başkalaştırdım?

Elimde Kalan Sadece Geçmiş Olanlar ve İnsanı Tek Başına Yaşatmaya Yeter mi ki Anılar?

Saatler Durmuş Şimdi, Ağlıyor Dakikalar...

Ne Bir Söz Anlatır Hüznümü Ne de Bir Hece... 

Ben Sığdıramazdım Sözcüklere Sevdamı Konuşamıyorum Şimdi Kendimle Bile...

Bir Umut Kadar Uzaksın Artık Bir Gidiş Kadar Zamansız...

Ne Kolay Harcadın Yere Göğe Sığdıramadığım, Yüreğimden Bile Sakındığım, Dilimden Kıskandığım Sevdamı?

Ben Gecenin En Karanlık Saatinde Şirlerimle Büyütürken Seni Sen Acımasızca Küçülttün Beni...!

Buz Gibi Sözlerinle Dondurdun İçimi...!

Suçluyum Evet...!

Suçum Seni Defalarca İçimde Yüceltmek, Sensiz Bir Ömrü Düşünememekti...

Suçum Bir Kere Daha Ellerimi Sımsıkı Kavramanı, Doyasıya Sarılmanı, Yüreğime Dokunmanı Düşlemekti...

Gücüm Yok Yeniden Dönüşlere...

Duygularımla Bir Damla Yaşla Ödeşmekten Yoruldum...! 

Acı Çekmeden Olgunlaşamaz İnsan Derlerdi de İnanmazdım, Her Yanı Acıyor Ömrümün...

Artık Gücüm Yok! Ne Mutluluğa Ne de Acıya Ne Konuşmaya ne de Anlamaya...

Ben Bu Ayrılığa Ağlarım, Bu Ayrılık Beni Ağlatır...

Gözlerindeki Nemi Çoğaltmamak İçin Susmalarımı Umarsızlığa Bağlamak Senin İçin Onca Endişelenmelerime Karşın Seni Sana Bırakmak, Yüzünde Hüzün Görmemek İçin Senden Uzaklaşmak Ne Zor... 

Bir Hayatı İki Eden Düşüncelerim İki Hayatı Bir Eden Düşlerim İdin... 

Zihnimin En Derin Yerine Sızan Asiliğim Bedenimin İsyanı, Dilimin Günahı İdin... 

Tadı Damağımda ki Şiirlerim İdin Şimdisi İdin Sensiz Günlerimin...! 

Yürekten Dilediğim Dileğim İçimde En Çok Hissettiğim Kişiydin...

Varsın Bana Ait Olmasın Varsın Başkası İçin Çarpsın Yüreğin Sen Yine de Benim Can'ımsın...

Sevdam Kaybetmedi, Çünkü Seven Kaybetmez, Sevemeyen Kaybeder Anlamalısın... 

Ömrümün Gidişinin Ardından Bittiğini Sayıyorum...

Özledim! Bir Tek Bunu Biliyorum... 

Senden Tek Dileğim; Son Yalnızlığıma Giderken Beni Gözlerinle Uğurla, Sonsuz Yolculuğumda Bana Şans Dile...

Sana Hiç Bir Şey Olmasın N'olur...! 

Dokunmasın İstiyorsan Bana Acın Kendine İyi Bak Benim İçin...

Seni Benim Kadar Seven Olursa Hiç Bakma Bile Geriye Ölümüne Git Peşinden...

Yolun Açık Olsun Sevgili...

Başka Gönüllerde Nice Sevdalarda Mutlu Olman Dileklerimle..

'' Eyy..

'' Eyy Sevgili ''

Yalnızca kanatlarım ol benim ben kendi kanadımı parçalamış ve tekrardan uçurumdan aşağıya kendini atmış bir adamım her şey düzelecek diyorum ve ben sıfırdan değil de --eksi birden başlayacağım İnanmak bir şeyin yarısı derler doğrumu bilmiyorum yada şöyle söyleyeyim '' BEN '' bir şeye inandığınız taktirde yada birine güvendiğiniz taktirde ilk ne yaparsınız..??
Olumsuz yönlerim de var benimde sonuçta beş parmağın beşi de bir değildir mesela ama bir o kadar da iyi yönlerim vardır birine çok çabuk güvenirim sonra o güvendiğim kişi alır beni bir çarmıha gerer beni belki diri diri öldürmeden kuyunun en aşağısına en boktan yerine atar hemen ve ben yine de güven duymaya devam ederim en çok kim kaybederse zaten bir kumar masasına oturduğun zaman her zaman kumar sahibi kazanır ve ben yenilmeye mahkum kişiyim.......

'' Senaryo...

'' Herkes zamanı geri alabilmek ister..
Kimisi belki eski güzel günleri tekrar yaşayabilmek için, kimi yaptığı yanlışları düzeltebilmek için, kimiyse sadece yaşadığını tekrar hissedebilmek için ister bunu
Gelecekten korkanlarsa zamanı durdurmak ister galiba bu da ben oluyorum......
Her şey o kadar iyidir ki, bu zamanın bozulmaması için çaba gösterirler.
Ama ne gariptir ki kimse şu anın değerini bilenler kadar mutlu değildir
Geçmiş de gelecek de onlardadır...
Bazılarıysa zamanın ta kendisi gibidir.
Ve her insan zamanın dünya üzerinde bıraktığı birer yara izidir....

Galiba bitti yada daha bitmedi.....

·٠•● Yanlışlarım ♥ ●•

Kendime karşı ne kadar çok yanlış yaptığımın farkına varıyorum artık. Eskisi gibi değil hayatım çöküntü içinde sürüklenmeye hızla devam ediyor. Yanlışların içerisinde başka yanlış yapmaktan korkuyorum kendime söylediğim yalanların aslında doğru olduğunu kendimi kurtarmak için haklı olduğumun farkına varıyorum. İyi biri olmak, iyilik yapmak kime yada ne şekilde ne yapacağının önemi yoktur aslında. Sadece o iyiliğin günü geldiğinde tokat gibi suratında patlamaması eğer o tokat bir kere suratında patlarsa işte o zaman hayatın gerçek yüzüyle karşılaşırsın insanların nankör biri olduğunu o zaman anlarsın. Kimse bu hayatta dört dörtlük değildir tabi dört dörtlük olmanı da kimse beklemez senden sadece kendin olmanı beklerler kendin ol adam ol gibisinden laflar söylerler kimilerine göre piç biri ol derler, kimilerine göre orospu ve onların çocukları olmanı isterler herkes senden illaki bir şey bekler ailen, dostların, uzak yada yakın arkadaşların yani, sevgilin, mutlaka ama mutlaka bir şeyler beklenir senden iyi yada kötü vereceğin her tepkiyi hesaplamakta zor iştir. Bu güne kadar uğruna inandığım herkes tarafından yusuf gibi kuyulara atılınca güven duygumu kaybettim artık kendime dahi güvenmez oldum mutlaka biri tarafından güvenim kırıldı. İnandığım kişilerde öyle aşık olduğum kadınlarda öyle ya kalbimi kırdılar ya ölmem için dua ettiler. Dua etmenin hiç bir anlam ifade etmediğini tanrının bizi yeryüzüne kızdığı için gönderdiğini,, aslında ne adem oğluyuz nede havva kızıyız biz bu dünyaya öğrenmek için geldik biraz da kırılmak için.

 Bu güne kadar çok kırıldığımı her fırsatta ifade ettim durdum kalbimin kırıklığının biri bitmeden diğeri başladı sürekli kırılarak geçirildim. Sürekli yanlışlarımı arayıp durdum sürekli kendimle olan savaşımı bitirmek için sustum o kadar çok sustum ki önümde duran bardak çatladı o kadar çok sustum ki melekler ağladı. Önceleri neden terk edildiğimi anlamaya çalıştım sonra hiç bir şey bulamadım neden yada niçin elimde olmayan nedenler beni neden terk edilmeye mahkum bırakıldığını anlamak için uğraştım. Önce kanından bir parça olduğum insan tarafından terk edildim sonra sevdiğim kadın tarafından terk edildim benim evrenimde son dakika olarak haber bültenlerine verilmeye kalksa terk edilmeli bir şey olurdu.

 Uğruna bir şeye inanmak isterdim bu psikoloji bozuk tarafımı bir yere gömmek çok isterdim olmadı işte elimde kocaman bir sıfırla kalakaldım durdum bir otobüsün penceresinden yolu izleyerek geçirdim ömrümü kendimi hiç bir zaman iyi biri olarak görmedim başka insanların gözünde iyi biri olarak görüldüm iyi biri olmak kötü bir şeydi iyi biri olmak saçma bir duyguydu bu dünyada ne kadar kötü olursan o kadar çok kazanırsın diye öğrettiler bana bende aksini yaptım ne kadar çok iyi biri olarak gezdiysem sokaklarda ya dövülerek yada ağlayarak geçirdim. yada kırılarak

 Hatalarımı bir bir önüme koyuyorum da aslında kendimi sevmeye kalksam belki o zaman her şey düzelir dedim böyle bir şeyin olması da imkansız olduğunu kendi gözlerimle görünce boş ver dedim. Neyse işte insanlar dedik, iyi dedik kötü dedik siz siz olun sadece kendiniz olun başkaları için yaşamayı bırakın ölmeyi ölüm kelimesini başkaları içinse helede hiç denemeyin kendinize saygınız olsun başkalarına saygı duyarsanız karşılık beklemeyin duygu, sevgi kelimesi yada aşk kelimelerini aramaya kalkmayın bırakın onlar sizi bulsun kendinizi çok sevin ben kendimi hiç bir zaman sevmedim hiç bir zaman saygı duymadım sürekli kendime yalan söyledim hatta o kadar çok ileriye gittim ki kimin yalan söylüyor kimin doğruyu söylediğine hemen anlar oldum. Yüksekte yer tutmak iyi bir şey değildir günü geldiğinde aşağıya çakılırsın o kadar hızlı düşersin ki aşağıda seni bekleyen insanlar kalbini kırar.

 Kalbim diyorum gerçek anlamda çok kırılmış bunu bir kez daha anladım insanlar bazı şeylerle yüz yüze gelince anlıyor bende bu gece anladım neyse bu gece biraz olsun buraya içimi dökeyim dedim iyi oluyor aslında yatağımdan kalkamıyorum avradını sikim dört gün oldu hasta hasta hiç bir şey yapmıyorum sürekli müzik dinliyorum bazı parçaları belkide yüz kez dinledim şuan onun dahi hesaplamasını yapabilirim açıkçası neyse işte bundan sonra gelen otobüs nereye gider hiç bilmiyorum ama umarım bir yerlerde durur mola verir......